52. O. S. Card "GRA ENDERA"

Dziś będzie nieco kosmicznie;D Zrecenzuję Wam bowiem pierwszą książkę S-F, jaką przeczytałam w życiu i nie będzie to byle jaka pozycja. Czytałam ją już jakiś czas temu i niedawno do niej wróciłam. Zadziwiłam się, iż odebrałam ją jeszcze lepiej niż ongiś.

Lubicie marzyć o podróżach w daleki wszechświat? Zapraszam Was na "Grę Endera" O. S. Carda, która zabiera w taką właśnie ekspedycję:)

Powieść przenosi nas w świat dalekiej przyszłości, gdzie ludzie pragną za wszelką cenę utrzymać pokój, który już odchodzi w zapomnienie. Nasza rasa przygotowuje się na atak kosmicznych wrogów - Robali. Wojsko poszukuje idealnego żołnierza, jaki poprowadzi ludzkość do zwycięstwa swoimi ponadprzeciętnymi zdolnościami strategicznymi. W tym celu odbierają najinteligentniejsze dzieci swoim rodzicom i zabierają je o pewnego ośrodka szkoleniowego. Wśród takich wybrańców znalazł się Ender - młody i niezwykle uzdolniony chłopiec. Nawet nie zdaje sobie sprawy, że to dopiero początek jego drogi do własnego psychicznego samozniszczenia i stania się marionetką w rękach innych.

Jestem niezwykle zadowolona z lektury;) Nawet nie sądziłam. że dam się po raz kolejny tak bardzo wciągnąć w niesamowity gwiezdny świat, wykreowany przez prawdziwą legendę literatury S-F - Orsona Scotta Carda. Książkę, tak jak ongiś, pochłonęłam w kilka godzin, nie mogąc się oderwać i przestać później o niej myśleć. To kawał nietuzinkowej literatury, która pod swoją niekonwencjonalną formą kryje wiele ważnych problemów, starając się nauczyć czytelnika, do czego prowadzi zabawa w kreowanie młodocianych morderców, jacy mają istnieć tylko po to, by spełnić wymagania swoich "twórców".

Najbardziej w tej powieści podobała mi się niezaprzeczalnie kreacja głównego bohatera. Andrew "Ender" Wiggin to dziecko niezwykłe, aż przerażające poziomem swojej inteligencji, pokazujące, że siła świata tak na prawdę zależy od najmłodszych, a nie reżimu dorosłych. Podczas czytania zaszokowało mnie to, iż sam. świadomie, doprowadził się do całkowitego zniszczenia. Przeciwstawił się swoim zasadom, złamał wszelkie bariery. Zatrważające w tym wszystkim jest to: Ender miał być tylko przedmiotem w rękach innych ludzi, gwarancją na przyszłe szczęście całego globu. Tylko czym miało to być okupione... 

O. S. Card w świetny sposób ukazał brutalny, bezkompromisowy świat, w jakim musi żyć bohater. To zupełnie coś nowego na tle innych dzieł literatury. Zakończenie dosłownie miażdży - mówię Wam to z ogromną szczerością - finał zmiótł moje emocje niczym ziarenka piasku na pustyni. Podobało mi się również, że autor dopiął wszystko na ostatni guzik, sprawiając, iż "Gra Endera" mogłaby być samodzielną pozycją, a nie początkiem serii. Ja ją właśnie tak traktuję, ponieważ o kontynuacjach nie słyszałam nic dobrego. Sięgając po tę pozycję po raz kolejny, nie spodziewałam się zauważyć tak wiele nowych kontekstów i samej wielowymiarowości działa. Czuję się niezwykle usatysfakcjonowana lekturą.

Podsumowując - książka jest świetna - niedługa, a mimo to pełna akcji, przekazująca bardzo ważne wartości, ciekawiąca swoją konwencją i niesamowitym miejscem akcji oraz wspaniale wykreowanym protagonistą. Czego chcieć więcej?:) Dlatego polecam Wam ją z całego serca:)

Życzę miłego zaczytania!

A.

~*~

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2009

Stron: 328
Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa

Ocena: 9/10